Chrześcijański monastycyzm jest praktyką, która zaczęła się rozwijać na początku historii Kościoła chrześcijańskiego, wzorowana na przykładach i ideałach pism świętych, w tym w Starym Testamencie. Pierwotnie wszyscy mnisi chrześcijańscy byli pustelnikami rzadko napotykającymi innych ludzi (monos oznacza sam po grecku). Ale z powodu ekstremalnych trudności samotnego życia wielu mnichów nie powiodło się, albo powrócili do poprzedniego życia, albo ulegli złudzeniu duchowemu. W miarę jak coraz więcej ludzi podejmowało życie mnichów, zaczęli się spotykać i ostatecznie żyli w chrześcijańskich klasztorach .
10. Klasztor Alcobaca
Klasztor Alcobaça to rzymskokatolicki klasztor położony w mieście Alcobaça w środkowej Portugalii. Został założony przez pierwszego portugalskiego króla, Afonso Henriquesa, w 1153 r. I utrzymywał ścisłe związki z królami Portugalii przez całą jego historię. Kościół i klasztor były pierwszymi gotyckimi budowlami w Portugalii, a wraz z klasztorem Santa Cruz w Coimbrze był jednym z najważniejszych średniowiecznych klasztorów chrześcijańskich w Portugalii.
9. Klasztor Sumela
Klasztor Sümela jest greckokatolickim klasztorem, stojącym u stóp stromego klifu z widokiem na dolinę Altindere we współczesnej Turcji. Założona w 386 roku naszej ery za panowania rzymskiego cesarza Teodozjusza I (375 - 395), legenda głosi, że dwóch księży podjęło się założenia klasztoru na miejscu po odkryciu cudownej ikony Matki Boskiej w jaskini na Góra. W swojej długiej historii klasztor Sümela kilka razy popadł w ruinę i został przywrócony przez różnych rzymskich cesarzy. Jej obecna forma osiągnęła w XIII wieku.
8. Klasztor Ostrog
Klasztor Ostrog jest serbskim klasztorem prawosławnym położonym na prawie pionowym tle, wysoko w dużej skale Ostroška Greda. Jest on poświęcony św. Bazylowi Ostrogiem i jest najpopularniejszym miejscem pielgrzymek w Czarnogórze. Założony w XVII wieku współczesny wygląd nadano w latach 1923-1926, po pożarze, który zniszczył większą część kompleksu. Na szczęście oszczędzono dwa małe kościoły jaskiniowe i są to kluczowe obszary pomnika.
7. Kijowska Ławra Peczerska
Kijowska Pechersk Lavra, znana również jako Kijowski Klasztor Jaskini, jest historycznym prawosławnym klasztorem chrześcijańskim w Kijowie na Ukrainie. Od momentu założenia jako klasztor jaskiniowy w 1015 r. Ławra była najważniejszym ośrodkiem chrześcijaństwa wschodnio-prawosławnego w Europie Wschodniej. Ławra Kijowska Peczerska zawiera liczne zabytki architektury, począwszy od Wielkiej Dzwonnicy Ławicy, godnej uwagi na panoramę Kijowa, po katedry do podziemnych systemów jaskiń i silne kamienne mury obronne.
6. Klasztor Gelati
Klasztor Gelati to kompleks klasztorny w zachodniej Gruzji. Zawiera kościół Najświętszej Maryi Panny założony przez króla Gruzji Dawida Budowniczego w 1106 r. Oraz XIII-wieczne kościoły św. Jerzego i św. Mikołaja. Przez długi czas klasztor Gelati był jednym z głównych ośrodków kulturalnych i intelektualnych w Gruzji. Posiadała Akademię, w której zatrudniono jednych z najbardziej znanych gruzińskich naukowców, teologów i filozofów.
5. Góra Athos
Góra Athos to góra i półwysep w północnej Grecji. Półwysep, najdalej na wschód „noga” większego półwyspu Halkidiki, mieści około 1400 mnichów w 20 klasztorach prawosławnych. Stan autonomiczny w ramach suwerenności greckiej, wejście na ten obszar jest ściśle kontrolowane i dostępne tylko łodzią. Tylko mężczyźni mogą wejść na górę Athos i tylko męscy mnisi mnisi mają prawo tam mieszkać. Z dwudziestu klasztorów jeden jest rosyjski, jeden bułgarski, drugi serbski, a reszta to grecki. Istnieją także rumuńskie i bułgarskie społeczności chrześcijańskich pustelników, którzy przestrzegają zasady klasztornej (zwanej sketae). Zagraniczne klasztory i sketae są wspierane przez odpowiednie kraje.
4. Klasztor Rila
Klasztor św. Iwana z Rili, lepiej znany jako klasztor Riła, jest największym i najsłynniejszym klasztorem prawosławnym w Bułgarii. Leży w północno-zachodnich górach Riła, w głębokiej dolinie rzeki Rilskiej. Tradycyjnie uważa się, że klasztor został założony przez pustelnika św. Iwana z Rili, którego imię nosi podczas rządów cara Piotra I (927-968). Pustelnik faktycznie mieszkał w jaskini bez żadnych dóbr materialnych niedaleko miejsca klasztoru, podczas gdy kompleks został zbudowany przez jego uczniów, którzy przybyli w góry, aby otrzymać wykształcenie.
3. Klasztor Świętej Katarzyny
Klasztor Świętej Katarzyny leży na półwyspie Synaj w Egipcie, u ujścia wąwozu u stóp góry Synaj. Klasztor prawosławny został nazwany najstarszym działającym klasztorem chrześcijańskim na świecie, chociaż klasztor św. Antoniego, położony po drugiej stronie Morza Czerwonego na pustyni na południe od Kairu, również domaga się tego tytułu. Klasztor został zbudowany na rozkaz cesarza wschodniego Rzymu Justyniana I (rządził 527-565) w miejscu, gdzie Mojżesz widział płonący krzak. Biblioteka klasztorna zachowuje drugą co do wielkości kolekcję wczesnych kodeksów i rękopisów na świecie, przewyższającą liczebnie jedynie Bibliotekę Watykańską.
2. El Escorial
Światowej sławy klasztor San Lorenzo de El Escorial (w skrócie El Escorial), położony u podnóża Sierra de Guadarrama w Hiszpanii, był politycznym centrum imperium hiszpańskiego pod rządami króla Filipa II. Filip mianował Juana Bautistę de Toledo na architekta w 1559 roku. Juan Bautista spędził większą część swojej kariery w Rzymie, gdzie pracował nad bazyliką św. Piotra. Wspólnie zaprojektowali El Escorial jako pomnik roli Hiszpanii jako centrum świata chrześcijańskiego. Dziś jest jednym z hiszpańskich miejsc królewskich i funkcjonuje jako klasztor, pałac królewski, muzeum i szkoła.
1. Meteora
Metéora („zawieszona w powietrzu”) jest jednym z największych i najważniejszych kompleksów klasztorów prawosławnych w Grecji, drugim po Mount Athos. Sześć chrześcijańskich klasztorów zbudowanych jest na naturalnych filarach z piaskowca w środkowej Grecji. W XIV wieku Athanasios Koinovitis z Góry Athos założył wielki klasztor Meteoron na Broad Rock. Miejsce było idealne dla mnichów; byli bezpieczni od politycznych wstrząsów i mieli pełną kontrolę nad wejściem do klasztorów. Dostęp do klasztorów był celowo trudny, wymagając albo długich drabin zeszytych razem, albo dużych sieci używanych do ciągnięcia zarówno towarów, jak i ludzi. Wymagało to całkiem sporo wiary - liny zostały zastąpione tylko „gdy Pan pozwolił im się złamać”.
